هنر وارستگی در یوگا

هنر وارستگی در یوگا

با کشف آخرین مرحله از پنج یاما، **آپریگرها**(Aparigrahā)، درسی ارزشمند برای درک بهتر خویشتن و نقش خود در جامعه می‌آموزیم.

**آپریگرها**، یا عدم وابستگی، بالاترین سطح از پنج اصل خودداری (یاماها) در یوگاست که در **یوگا سوتراهای پاتانجلی** مطرح شده‌اند. این پنج یاما شامل **آهیمسا** (پرهیز از خشونت)، **ساتیا** (راستی و صداقت)،**آسته‌یا** (پرهیز از دزدی)، **برهماچاریا** (حفظ مرزهای جسمی و جنسی مناسب) و **آپریگرها**(رهایی از وابستگی) هستند.  

یاماها اصولی هستند که رفتار ما را در ارتباط با دیگران تنظیم می‌کنند، اما تأثیر آن‌ها بر رشد درونی فرد، مهم‌ترین هدف یوگا است.این اصول، ذهن را پاکسازی کرده و آن را برای رسیدن به خویشتن حقیقی آماده می‌کنند.  

**آپریگرها به معنای عدم مالکیت، عدم انباشت و نپذیرفتن چیزهای غیرضروری در زندگی است.** پاتابی جویس در کتاب **یوگا مالا** می‌نویسد:*"تنها به اندازه نیاز بدن غذا خوردن و چشم نداشتن به لذت‌های غیرضروری، آپریگرهاست."*این اصل فقط به کاهش وابستگی‌های مادی محدود نمی‌شود، بلکه شامل وابستگی‌های فکری،عاطفی و حتی روابط انسانی نیز هست.  

در ابتدا، تمرین آپریگرها با بررسی اشیای مادی آغاز می‌شود—تشخیص آنچه واقعاً ضروری نیست و رهایی از آن‌ها. اما در سطحی عمیق‌تر،باید متوجه شویم که ذهن ما نیز به ایده‌ها، باورها و روابط خاصی وابسته است. این وابستگی‌ها می‌توانند مانع از دیدن حقیقت شوند. یوگا هدف دارد ذهن را از این توهمات رها کند تا فرد بتواند با آگاهی و صداقت زندگی کند.  

**پاتانجلی در یوگا سوتراها می‌نویسد:**  

*"با استقرار در آپریگرها، فرد به درک کاملی از علت تولد خود دست می‌یابد."*

این جمله به این معناست که با رها شدن از وابستگی‌ها، ذهن از فعالیت‌های بیهوده آزاد شده و انسان می‌تواند تمایلات درونی و اثرات گذشته (سمسکاراها) را که عامل گرایش‌های ذهنی‌اش هستند، بشناسد. بسیاری از مفسران،از جمله **سوامی ویوکاناندا**، این گفته را به آگاهی از زندگی‌های پیشین تعبیر کرده‌اند،در حالی که برخی دیگر، مانند **سوامی ساتیاناندا ساراسواتی**، آن را شامل درک زندگی‌های آینده نیز می‌دانند.  

اما این جمله می‌تواند معنای دیگری نیزداشته باشد: **شناخت دارمای شخصی**—یعنی وظایف، مسئولیت‌ها و استعدادهای منحصر به فردیکه هر فرد برای ایفای آن‌ها در این زندگی حضور دارد. این درک، به ما کمک می‌کند تا بهتر در جامعه و جهان اطراف خود نقش‌آفرینی کنیم.

**یوگا، کناره‌گیری از زندگی نیست، بلکه هنر رهایی از وابستگی در دل زندگی است.** نیازی نیست همه چیز را رها کنیم و در غار زندگی کنیم. کریشنا در **بهگود گیتا** نیز به این موضوع اشاره دارد و تأکید می‌کند که **باید وظایف خود را انجام دهیم، اما به نتایج آن‌ها دلبسته نباشیم.**  

**"این من نیستم، این متعلق به من نیست."**  

این نگرش، جوهره یوگا و کلید آرامش ذهن است. زمانی که حس مالکیت نسبت به اموال، ایده‌ها و روابط را رها کنیم، ذهن برای سفری عمیق‌تر به سوی شناخت خویشتن آماده می‌شود—هدف نهایی یوگا.

‍