سلامت سیستم عصبی

اکثر مردم می دانند که ریکاوری خوب پیش درآمدی برای عملکرد سطح بالا است. با این حال، آنچه در واقع بهبودی خوب را تشکیل می دهد، می تواند کمی مبهم و به طور دقیق قابل ارزیابی نباشد. ورزشکاران حرفه‌ای تیم‌های کاملی از مربیان، مربیان قدرتی و فیزیوتراپیست‌ های متخصص دارند که تمام جنبه‌های سلامتی خود را دنبال می‌کنند تا مطمئن شوند که به درستی بازیابی شده‌اند و عملکرد خود را به حداکثر می‌رسانند. اما برای ما افراد عادی که به این نوع منابع دسترسی نداریم، «احساس بهبودی» تا حد زیادی یک ارزیابی ذهنی از وضعیت بدن پس از تمرین است.

در حالی که تشخیص دقیق بهبودی خوب می تواند چالش برانگیز باشد، احساس عدم بهبودی غیرقابل انکار است. همانطور که هر کسی که تا به حال سعی کرده است در این حالت ورزش کند به شما خواهد گفت، این به هیچ وجه سرگرم کننده نیست. شما به سادگی روی همه سیلندرها حرکت نمی‌کنید و هر حرکت کوچکی سخت می‌شود، یا شاید درد بیش از حد عضلانی، اعمال حرکات قدرتی را غیرممکن می‌کند، چه برسد به اینکه یک تمرین خوب داشته باشید.

در زمان‌های دیگر، نشانه‌های بهبودی غیر بهینه ممکن است ظریف‌تر، اما کمتر ناتوان کننده باشند: بدن احساس کندی می‌کند، ذهن تمرکز ندارد، و حرکات ناهماهنگ یا شلخته هستند. ممکن است بازی ذهنی شما نیز ناخوشایند باشد:ایجاد انگیزه دشوار است، هیجان پیش‌بینی‌ کننده معمول قبل از تمرین تحقق نمی‌یابد، چه رسد به اینکه به ورزش معمولی خود دست پیدا کنید. به عبارت دیگر، احساس می‌شود که هم ذهن و هم بدن در حال ترمز کردن هستند و تمرینات ورزشی یک کار بیهوده و عذاب آور است.به طرز گیج کننده ای، ممکن است این احساس را داشته باشید، حتی اگر هر شب 8 ساعت خواب کامل داشته باشید، تغذیه تان درست باشد، و عضلات شما حتی درد نکند. همه اینها نشانه چیست؟ علت زمینه ای می تواند بهبود ناکافی سیستم عصبی باشد.

ما عموماً تمایل داریم که ماهیچه های خود را به عنوان نیرو و متعاقباً حرکت در بدن و مفاصل خود تصور کنیم. با این حال، این فقط یک تکه از پازل است: ماهیچه های ما فقط برده سیستم عصبی هستند، که هر جنبه ای از عملکرد ماهیچه را کنترل می کند. سیستم عصبی را به عنوان استاد عروسک در نظر بگیرید که دستوراتی را صادر می کند تا به ماهیچه ها آموزش دهد که چگونه، چه زمانی و به چه ترتیبی درگیر شوند. از منظر عصب‌شناسی، حتی ساده‌ترین حرکات، مانورهای بسیار پیچیده و با دقت سازمان‌دهی شده‌ای هستند که به مقادیر وسیعی از کنترل دقیق و زمان‌بندی دقیق نیاز دارند. همانطورکه هر کسی در مراحل اولیه یادگیری یک مهارت حرکتی جدید به شما خواهد گفت، چالش های شناختی قابل توجهی در ارتباط با هماهنگ کردن حرکت تند و سریع، ژست کلاغ یا فشار دادن روی دست وجود دارد. با دانستن این موضوع، منطقی به نظر می رسد که یک سیستم عصبی خسته یا ضعیف به سادگی در هماهنگی مهره ها و پیچ های حرکات پیچیده به خوبی کار نمی کند و در نتیجه عملکردی کمتر از حد مطلوب دارد.

عملکرد سیستم عصبی بر هر قسمت از بدن و هر جنبه ای از احساس و حرکت ما تأثیر می گذارد. بنابراین، خستگی سیستم عصبی همچنین دارای پتانسیل گسترده ای برای ایجاد ویرانی با توانایی ما برای عملکرد در سطح بالا است. برخلاف درد عضلانی که یک اثر موضعی است (باسن شما پس از چمباتمه زدن شدید درد می‌کنند، در حالی که شانه‌های شما به احتمال زیاد این درد را نخواهد داشت)، یک سیستم عصبی خسته یک آشفتگی سراسر بدن و هماهنگی ضعیف و رفلکس‌های آهسته است. ، و حرکت درهم و برهم با توجه به ماهیت همه جانبه آن، تعجب آور نیست که بهبود ضعیف سیستم عصبی می تواند به صورت طیف گسترده ای از علائم، از جمله الگوهای خواب نامنظم، ناتوانی در تمرکز،و به طور کلی احساس عدم تمرکز ظاهر شود. از قضا، یک سیستم عصبی بیش از حد تحت فشار نیز می تواند به عنوان ناتوانی در پایان روز ظاهر شود.

این سیستم به قدری عادت دارد که در حالت برانگیختگی دائمی وجود داشته باشد که فراموش می کند چگونه به حالت استراحت تبدیل شود و به بدن اجازه دهد تا در آماده شدن برای چالش های روز بعد بهبود یابد و ترمیم شود.در واقع،شکایات رایج مرتبط با خستگی سیستم عصبی شامل تنش بیش از حد در شب و مشکل در به خواب رفتن است، یک الگوی خود تداومی که متعاقباً به بی حالی روز بعد تبدیل می شود.

اگر هر یک از این الگوها کمی آشنا به نظر می رسد، خبر خوب این است که: در حالی که تنظیم مجدد یک سیستم عصبی از بین رفته می تواند کمی صبر و شکیبایی را بطلبد، اما به طور کلی یک کار بسیار لذت بخش و آرامش بخش است!در هسته آن، تلاش هماهنگ برای به حداقل رساندن عوامل استرس زا است تا به سیستم عصبی اجازه دهد کمی استراحت کند، که شامل کاهش موقت سختی های فیزیکی تمرینات ورزشی است.این می‌تواند (و باید) به معنای پرداختن به سایر عوامل استرس‌زای زندگی نیز باشد: ساعت‌های بسیار طولانی در دفتر، تعهدات فوق‌العاده زیاد، یا یک زندگی اجتماعی شلوغ، همگی می‌توانند سیستم عصبی شما را از این فرصت برای کاهش فشار واقعی محروم کنند.

اتخاذ یک موضع پیشگیرانه و رویکرد ساختارمندتر با زمان بهبودی تعیین شده می تواند برای شروع مفید باشد. برنامه مدیتیشنی را که دوستدارید پیدا کنید و برای بهبود کیفیت خواب، هر روز، شاید قبل از خواب، چند دقیقه تمرکزذهنی هدایت‌شده را در نظر بگیرید. برنامه ریزی کلاس یوگا؛ یک کلاس ترمیمی یا ملایمرا انتخاب کنید. وقفه های منظمی به خود بدهید تا نیاز به دستیابی یا انجام هر کاری داشته باشید یا حتی به هر نحوی سازنده باشید. اگر این کار غیر منطقی به نظر می رسد،زمان استراحت بدون ساختار را در تقویم خود برنامه ریزی کنید و مانند هر چیز دیگری باآن مانند یک تعهد رفتار کنید.

شایان توجه است که اجازه دادن به خودمانبرای بهبودی مناسب، در هر سطحی، نه تنها مفید است، بلکه حتی برای عملکرد بهینه و بلندمدتی که همه ما در زندگی خود می‌خواهیم، ​​ضروری است.

‍