چگونه در زمان جنگ ذهن خود را آرام کنیم؟
در روزهایی که جهان بیرونی پر از تنش، ناامنی و آشفتگی است، بازگشت به درون، به بدن و به لحظهی حال، از همیشه ضروریتر است.
اگر در حین انجام یوگا اشک در چشمانتان حلقه زده یا حتی شروع به گریه کردهاید، نگران نباشید؛ این کاملاً طبیعی است. یوگا تنها به بدن شکل و فرم نمیدهد بلکه میتواند به روشن کردن زوایای تاریک ذهن و روان کمک کند. مواجهه با این زوایا میتواند واکنشهای احساسی ایجاد کند.
دلایل گریه در یوگا همیشه عرفانی یا پیچیده نیستند. گاهی گریه میتواند به دلیل خستگی روزانه، نارضایتی از عملکرد بدنی یا سکوت و آرامش عمیق در حالت شاواسانا باشد؛ لحظهای نادر برای ارتباط دوباره با جسم و ذهن.
برای برخی، گریه ناشی از فشاری است که تا پیش از ورود به کلاس یوگا فرصتی برای بروز نداشتهاند.
به گفته پزشک و محقق پزشکی دکتر لورن فیشمن،گریه در یوگا اغلب به دلیل حس "رهایی عظیم" اتفاق میافتد. احساساتی که سالها در بدن نگه داشته شدهاند ممکن است در حین تمرین آزاد شوند و خود را به شکل درد، تنش یا گرفتگی نشان دهند.
برخی حرکات خاص مانند خم شدن به جلو (اوتاناسانا)،بازکنندههای لگن (پوزیشن کبوتر یا کودک شاد)، و حرکات بازکننده سینه و پشت ممکن است واکنشهای احساسی را تحریک کنند. مدت زمان نگهداشتن این حالتها نیز میتواند این واکنش را تقویت کند.
تمرین تنفس نیز با فعالسازی سیستم عصبی پاراسمپاتیک، به تنظیم احساسات و بازگرداندن بدن به حالت آرام کمک میکند.
یوگا به طور همزمان سه بُعد فیزیکی، ذهنی و احساسی انسان را درگیر میکند. این تمرین، ذهن و بدن را آماده پذیرش احساسات سرکوبشده میکند. همچنین یوگا به ایجاد لحظاتی در "حال" کمک میکند؛ جایی که نه درگذشته گیر کردهایم و نه نگران آیندهایم. در این حضور کامل، احساسات راحتتر آزاد میشوند.
بسیاری یوگا را دقیقاً برای همین رهایی احساسی انجام میدهند.
رهایی از فشار
آزادی از گذشته
پذیرش و آگاهی
و در نهایت، شادی
این رهایی میتواند احساس سبکی، شادی و اصالت بیشتری در زندگی ایجاد کند.
اگر تصمیم دارید یوگا را برای رهایی احساسی امتحان کنید، احتیاط کنید. این تجربه ممکن است احساساتی شدید یا غیرقابل پیشبینی ایجاد کند. روشهای مؤثر برای رهایی احساسی در یوگا عبارتاند از:
تمرکز درونی (پراتیاهارا)
تمرین تنفس (پرانایاما)
آواپردازی یا صداسازی
آساناهای خاص
استفاده بیش از حد از این تکنیکها توصیه نمیشود. یکی را امتحان کرده و چند روز بین تمرینها فاصله بگذارید.
اگر سابقه تروما یا مشکلات روانی دارید،توصیه میشود بدون همراهی متخصص وارد این تمرینات عمیق نشوید. حمایت روانشناس یا روانپزشک در این مسیر ضروری است.
در دنیای پرشتاب امروزی، توجه به درون فراموش میشود. تمرکز درونی به ما کمک میکند تغییرات فیزیکی و احساسی را احساس کنیم و بدون قضاوت آنها را مشاهده کنیم.
تمرکز بر تنفس به ما کمک میکند با احساساتی عمیق ارتباط برقرار کنیم. بازدم از دهان یکی از راههای مؤثر برای رهایی از تنش، اضطراب و حتی خشم است. افزودن صدا به بازدم، این اثر را تقویت میکند.
سرکوب صدا اغلب با سرکوب احساسات همراه است. استفاده از صدا مانند ناله، آه کشیدن، یا حتی خروش، میتواند احساسات سرکوب شده را رها کند. تمرین در خانه این کار را آسانتر میکند.
گریه کردن را سرکوب نکنید. اشک ریختن باعث خروج هورمونهای استرس و ترشح هورمونهای شادی آور میشود.
حرکاتی مانند بازکنندههای لگن و پشت بیشترین تأثیر را دارند. حرکات مربوط به گلو، قفسه سینه، شانه و لگن نیز مؤثر هستند. هر آسانایی که حس درستی ایجاد میکند، میتواند به رهایی کمک کند.
آدوموکا ماندوکا آسانا (قورباغه روبه پایین): بازکننده لگن، کشاله ران و ران داخلی
اوتیتا اسوان آسانا (سگ یا توله کشیده):بازکننده سینه و شانهها
پاروریتا اوتکاتاسانا (صندلی پیچخورده):تقویتکننده عضلات پا، پشت، و پاکسازی احشای داخلی
گریه و رهایی پایان راه نیستند؛ آغاز فرآیند پردازش، پذیرش و ادغام احساساتاند. برای این کار به فضاهای امن نیاز است.
در حین تمرین، میتوان از حالت کودک یا شاواسانا برای پناه بردن به آرامش استفاده کرد. پس از تمرین نیز میتوان احساسات را از طریق صحبت، نقاشی، نوشتن یا پیادهروی پردازش کرد.
اگر هرگز در یوگا گریه نکردهاید، مشکلی نیست. برخی افراد نیاز به رهایی عمیق ندارند یا در زندگی تعادل بیشتری دارند.
واکنشهای احساسی ممکن است غافلگیرکننده و گاهی ناراحتکننده باشند. در چنین مواقعی، روح یوگا به گونهای است که اطرافیان با مهربانی واکنش نشان میدهند.
مربیها اغلب خودشان هم تجربههای احساسی داشتهاند و حمایت لازم را میدانند.
چه با بلوک تمرین کنید یا بیبلوک، چه با اشک یا بدون آن، تمرین یوگا کاملاً منحصر به فرد و متعلق به خود شماست.
شما میتوانید از طریق پر کردن فرم یا تماس تلفنی با ما در ارتباط باشید.