تنفس: بیشتر از حرکت

مقاله ای توسط فرانی مک کلور متخصص درمان از طریق پزشکی یوگا

در چند دهه گذشته، یوگا به یک پدیده جهانی تبدیل شده است. به نظر می رسد هر روز یک استودیوی جدید «یوگا » در نزدیکترین گوشه خیابان باز می شود. یوگا به اندازه بلند کردن وزنه، دویدن یا قدم زدن رایج شده است. سی، بیست یا حتی پانزده سال پیش، جهان غرب تازه شروع به معرفی این عملی که ما می شناسیم و دوست داریم به فرهنگ رایج می کرد. البته یوگا خیلی زودتر وارد آمریکا شده بود، اما محبوبیت آن در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است.

به عنوان یک مربی یوگا، این من و بسیاری دیگر را به وجد می آورد. و همانطور که تمرین محبوب ما رشد می کند، گزینه های بیشتر و بیشتری در دسترس می شوند. امروزه در هر شهر بزرگی، احتمالاً می‌توانید هر چیزی از آشتانگا، بیکرام تا وینیاسا، حتی ترکیب‌های یوگا مانند یوگالاتی و موارد دیگر پیدا کنید.

اما چرا یوگای همه چیز به چنین خواسته ای در جامعه مدرن ما تبدیل شده است؟ چرا دانشجویان، مادران جوان، ورزشکاران و حتی تمرین‌ کنندگان مسن برای یافتن استودیوی عالی خود فریاد می‌زنند؟ چرا ما هوس "یوگی بالا"داریم و این چه احساسی است که بعد از کلاس عالی تجربه می کنیم؟ خوب، من یک نظریه دارم- و البته فقط نظریه است ... اما من به شما اجازه می دهم که قضاوت کنید.

اومدیم نفس بکشیم

چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، ما جامعه‌ای رانده، تندرو، پول‌ساز، نردبان نورد، می‌آییم تا نفس بکشیم.

در مورد آن فکر کنید. وقتی بلند می‌شویم،می‌دویم یا راه می‌رویم یا هر حرکتی را که دوست داریم انجام می‌دهیم، آخرین باری که به شما گفته شد، برای یک ساعت کامل، متوجه نفس خود شوید، کی بود؟ آخرین باری که در اواسط روز توقف کردید فقط برای یک دم کامل طولانی و بازدم کامل طولانی کی بود؟

وقتی روی مت  قدم می گذاریم، معمولاً یکی از اولین چیزهایی که معلم از ما می خواهد این است که به نفس خود توجه کنیم. شاید از ما بخواهند که آن را عمیق تر و کامل تر کنیم. در برخی کلاس‌ها، معلمان حتی هر دم و بازدم را در هر حرکت صدا می‌زنند. این نه تنها یک آگاهی آگاهانه از نفس شما ایجاد می کند، بلکه یک سرعت آهسته، عمیق و کامل ایجاد می کند که در آن ما می توانیم نفس را در داخل و خارج از بدن خود احساس و بشنویم. ما آنقدر از این حس آگاه هستیم که در تمام ساعتی که در استودیو می گذرانیم، این حس به گوینده ما تبدیل می شود. این رشته ای است که هر حرکت را به دمو بازدم و بنابراین هر نفس را به ذهن پیوند می دهد. حتی گاهی اوقات اینها با هم ترکیب می شوند تا زمانی که ما به سادگی "روی نفس حرکت می کنیم" در یک آمیختگی زیبا از همه آنها. آخرین باری که اینقدر از بدن خود آگاه بودید کی بود؟

یک فرد به طور متوسط ​​حدود 20000 نفس در روز یا 12-20 نفس در دقیقه می کشد. آیا تا به حال توقف کرده اید و فقط 10 نفس در دقیقه بکشید؟ یا پنج؟ آیا تا به حال در میانه روز لحظه ای وقت صرف کرده اید و متوجه شده اید که دم و بازدم را در کجا احساس می کنید؟ اکثر دانش‌آموزان تازه واردی که من می‌بینم،چه تازه وارد کلاس شوند و چه در یک محیط یک به یک، به طور پیش‌فرض تمایل دارند که در قفسه سینه خود نفس بکشند. یک لحظه وقت بگذارید و همین الان این را امتحان کنید. یکدم بزرگ انجام دهید و بازدم را در قفسه سینه خود بیرون دهید. این را برای سه تا پنج دور امتحان کنید و فقط متوجه احساس خود شوید. اکنون، یک دم به قفسه سینه خود بکشید.اگر کمک کرد، هر دو دست را در قسمت بیرونی دنده های خود قرار دهید تا بازخورد لمسی داشته باشید. بعد از سه تا پنج نفس، چه چیزی را متوجه می شوید؟ نفس قفسه سینه چه تفاوتی با نفس از ناحیه دنده ها دارد؟

آیا عمیق تر و کامل تر است؟ شاید برای شما سخت بود، اما شاید ذهن شما کمی شفاف تر باشد. به طور خلاصه، بدون وارد شدن بیش از حد به آناتومی، تنفس قفسه سینه به عضلات کمکی معروف به بین دنده ای کشیده می شود که شکل بسیار کم عمق تری از دم شما ایجاد می کند زیرا هوای کمتری در ریه ها وجود دارد. هنگام تنفس در قفسه سینه، از دیافراگم خود استفاده می کنیم که اجازه دم و بازدم کامل را می دهد.

بدون احتساب این آزمایش کوچک، آخرین باریکه توقف کردید و متوجه شدید به این شدت نفس کشیدنتان کی بود؟ شاید این تمرین یوگای شما بود؟

در طول روزی که احساس می‌کنم خسته‌ام، بیش از حد کشیده شده‌ام و کاملاً خسته هستم، از یک تکنیک تنفسی بسیار ساده استفاده می‌کنم که می‌توان آن را در هر مکانی انجام داد- در ماشین، ایستادن در صف، انتظار برای یک قرار و غیره. حالا به یاد داشته باشید، نکته کلیدی تمرکز است. هنگام تنفس در دنده ها،در صورت نیاز، دستان خود را به آرامی در قسمت بیرونی دنده ها قرار دهید تا بتوانید آن انبساط کامل و نرم شدن کامل را احساس کنید. اکنون آن را با من امتحان کنید!

آگاهی خود را به نفس خود جلب کنید. فقط یک لحظه به هر دم و بازدم توجه کنید. به ذهن خود اجازه دهید تنها برای چند لحظه روی این موضوع تمرکز کند و آن را به داخل دیافراگم خود هدایت کنید. هنگامی که احساس راحت یک ردید، یک دم بزرگ از بینی خود برای شمارش یک، دو، سه، چهار انجام دهید، سپس نفس خود را برای یک، دو، سه، چهار حبس کنید. حالا یک، دو، سه، چهار نفس را از بینی خود بیرون دهید و یک، دو، سه، چهار را در پایین نگه دارید. این را برای 5-10 دور امتحان کنید و متوجه احساس خود شوید. اگر می خواهید، شمارش را در بازدم افزایش دهید. به عنوان مثال،برای چهار نفس، چهار نگه دارید، 5 بازدم (یا 6، 7، 8، و غیره) و چهار نگه دارید. شمارش خود را آهسته و آرام نگه دارید، به جای اینکه با عجله از آنها عبور کنید، انگار که فقط می خواهید آن را از لیست خود حذف کنید. چه احساسی دارید؟ چه چیزی را متوجه می شوید؟حتی شروع با 2 شمارش یا 3 شمارش برای تنفس می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند. اگرچه این یک کلاس کامل یوگا نیست، حتی این استراحت کوتاه در میانه یک روز دیوانه کننده می تواند نقطه عطفی باشد.

در دنیایی اینچنین با  سرعت سرسام آور ، همیشه در حال بدو بدو و به زبانساده،  همیشه مشغول، ما نیاز به نفس کشیدن داریم-و با این حال، اغلب، در اکثر اوقات روزمان، این کار را نمی کنیم. تا زمانی که روی مت باشیم. سپس، برای آن ساعت آرام، این ما، بدن،ذهن و نفس ما هستیم. این بالاترین چیزی است که ما به دنبال آن هستیم. به همین دلیلاست که ما بارها و بارها برمی گردیم. برخی از افراد ممکن است بگویند که این برای یکتمرین خوب است، یا به آنها کمک می کند که آنها را رها کنند، و همه این چیزها درست است.اما در اعماق وجود، به اعتقاد من، ما به دنبال آن لحظه مکث هستیم- مکثی که به ما اجازهمی دهد به… چیزی متمایل شویم و متوجه شویم. چه تمرین دیگری این هدیه را به ما می دهد؟

‍