بهینه‌سازی خواب
. تلاش برای اجبار بدن به خواب نتیجه معکوس دارد. خواب زمانی می‌آید که بدن آماده باشد.
بیشتر بخوانید
۱۲ خرداد ۱۴۰۴
۱۱ خرداد ۱۴۰۴
ناماسته همچون کلمه‌ی "آلوها" در زبان هاوایی، به عنوان سلام و خداحافظی به کار می‌رود. این واژه ریشه در زبان سانسکریت دارد، زبانی باستانی در هند که قدمتی بیش از ۳۵۰۰ سال دارد و زبان اصلی متون مقدس هندوئیسم و یوگا محسوب می‌شود.
یکی از بخش‌های ناآشنای کلاس‌های ابتدایی یوگا نه موسیقی محیطی بود، نه دستور متناقض «خم شدن با ستون فقرات صاف» و نه نام‌های عجیب حرکات. آنچه عجیب به نظر می‌رسید، پایان کلاس با قرار گرفتن دست‌ها در حالت دعای سنتی و بیان کلمه "ناماسته" توسط مربی بود که سپس با احترام به شاگردان تعظیم می‌کرد. شاگردان نیز به شکل هماهنگ، همین وضعیت را به خود می‌گرفتند، کلمه را تکرار می‌کردند و به جلو خم می‌شدند.
با گذشت زمان، این حرکت و واژه دیگر عجیب نبودند و به بخشی طبیعی از تجربه یوگا تبدیل شدند. با مطالعه روان‌شناسی و مفاهیم رفتاری،کاربرد عملی ناماسته و دلیل تداوم آن در یوگای مدرن و سکولار بهتر درک می‌شود.
ناماسته همچون کلمه‌ی "آلوها"در زبان هاوایی، به عنوان سلام و خداحافظی به کار می‌رود. این واژه ریشه در زبان سانسکریت دارد، زبانی باستانی در هند که قدمتی بیش از ۳۵۰۰ سال دارد و زبان اصلی متون مقدس هندوئیسم و یوگا محسوب می‌شود.
در برابر امر الهی درون تو سر تعظیم فرود می‌آورم
نوری که در من است، نوری را که در توست می‌بیند
نور الهی درون من، به نور الهی درون تو تعظیم می‌کند
این واژه ضمن ایفای نقش یک عبارت احوال‌پرسی،حاوی احترام و نوعی برکت است. در کلاس‌های یوگا، ناماسته اغلب در آغاز یا پایان کلاس بیان می‌شود تا ارتباطی معنادار و محترمانه میان مربی و شاگردان ایجاد کند.
وضعیت دست‌ها در حالت دعایی که همراه با گفتن ناماسته انجام می‌شود "نامسکار" نام دارد. این ژست، گاهی بدون بیان کلمات و به عنوان ابراز غیرکلامی احترام نیز استفاده می‌شود. نام دیگر این وضعیت «آن‌جلیمودرا» است و در بسیاری از کشورهای جنوب آسیا به عنوان نشانه‌ی احترام به کار می‌رود.این حرکت با ریشه در آیین هندو، در بودیسم، تائوئیسم، شینتوئیسم و اکنون در یوگای سکولار نیز رایج است.
در تمرین یوگا، این مودرا معمولاً در دنباله حرکات "سوریا نامسکار" یا سلام بر خورشید شناخته می‌شود.
رای اجرای صحیح این حرکت، کف دو دست را به هم بچسبانید به طوری که هر ده انگشت با هم تماس داشته باشند. کف دست از سمت انگشت شست و انگشت کوچک نیز باید کاملاً در تماس باشد. سپس دست‌ها را به مرکز قلب بیاورید و پایه‌ی انگشت شست را به آرامی به استخوان جناغ سینه متصل کنید. قرار گرفتن دست‌ها در مقابل قلب، نشانه‌ای از توجه به چاکرای قلب است که در یوگا مرکز اتصال انسانی و احساسی انسان‌ها محسوب می‌شود.
حرکت و کلمه‌ی ناماسته در اصل نوعی آیین محسوب می‌شوند. واژه‌ای که بار معنایی مذهبی دارد و ممکن است در ابتدا باعث احساس ناراحتی شود. اما با شناخت روان‌شناسی پشت آیین‌ها، می‌توان بهتر فهمید که این سنت چگونه معنا و کارکرد پیدا کرده است.
آیین‌ها مجموعه‌ای از اعمال فیزیکی هستند که با یک حالت احساسی خاص گره خورده‌اند. این اعمال، هنگامی که با نیت و احساس انجام می‌شوند، نمایانگر آن احساس می‌گردند. خود اعمال به تنهایی اهمیتی ندارند، اما هنگامیکه ذهن بین آن‌ها و حالت درونی ارتباط برقرار کند، معنا و قدرت پیدا می‌کنند.
پس از تکرار کافی، همین اعمال می‌توانند آن حالت احساسی را دوباره فراخوانی کنند. در روان‌شناسی مدرن، این روند اساس روش‌هایی مانند برنامه‌ریزی عصبی-زبانی (NLP)را تشکیل می‌دهد.
یکی از عمیق‌ترین فواید یوگا، حالت آرام و متمرکزی است که در پایان تمرین تجربه می‌شود. با انجام حرکت و گفتن ناماسته در این حالت درونی، پیوندی میان آن وضعیت احساسی و آیین ایجاد می‌شود. پس از تقویت این پیوند،می‌توان تنها با گفتن این واژه یا انجام این حرکت، آن احساس را دوباره به یاد آورد.
درک این فرآیند کمک می‌کند تا به صورت هدفمند این ارتباط را شکل داد. هنگام پایان تمرین یوگا، آگاهانه در حالت احساسی و انرژی درونی فرو برو و آیین ناماسته را با نیت انجام دهید. هر بار که از این واژه یا حرکت استفاده می‌شود، به احساس درونی توجه شود. آوردن توجه و نیت به این بخش از تمرین، فواید این سنت زیبا را به صورت چشم‌گیر افزایش می‌دهد.
شما میتوانید از طریق پر کردن فرم یا تماس تلفنی با ما در ارتباط باشید.
